ویلیام بلای (1754-1817) یک ناخدای نیروی دریایی انگلیس بود که حضور وی در بیش از سی کشتی به ثبت رسیده است. اما شاید تاریخ او را با سفر ماجراجویانه HMS Bounty می‌شناسند. او زندگی حرفه‌ای خود را با فراز و نشیب‌های فراوان سپری کرد.

بلای در 7 سالگی به عنوان پادو سوار کشتی شد و به دریا رفت و در سال 1770 رسما به نیروی دریایی سلطنتی پیوست. وی بین سال‌های 1776 و 1780 مسئولیت ناوبری کشتی HMS Resolution را در سفر سوم کاپیتان جیمز کوک (James Cook) عهده‌دار بود. در سال 1787 دولت انگلیس فرماندهی کشتی HMS Bounty به عهده بلای سپرد تا به جزیره تاهیتی (Tahiti) رفته و گیاهان میوه نان را جمع آوری کند تا غذای ارزان برای بردگان هند غربی فراهم کنند. سفر به تاهیتی دشوار بود. کشتی بانتی پس از یک ماه تلاش ناموفق برای رفتن به غرب از مسیر دور زدن آمریکای جنوبی، سرانجام توسط هوای طوفانی و بادهای مخالف ناچار شد راه طولانی‌تری را به شرق اطراف نوک جنوبی آفریقا را برای رسیدن به مقصد طی کند. این تاخیر باعث اقامت بیشتر در تاهیتی شد، زیرا بلای مجبور شد پنج ماه صبر کند تا گیاهان نان به اندازه کافی بالغ شوند تا در خاک گلدان قرار گیرند و قابل حمل شوند.

ملوانان طی مدت اقامت خود در این جزیره خود را در بهشت احساس کردند. طبیعت زیبا، زنان خوشگل، غذاهای خوشمزه و پذیرایی گرم بومیان نهایتا بوی شورش علیه ناخدا بلای را می‌داد که تنها به ماموریتی که داشت متمرکز بود. بالاخره بعد از رسیدن فصل مناسب و جمع‌آوری گیاهان و ترک هایتی، خدمه به سرپرستی فلچر کریستین (Fletcher Christian) که از منزوی و سختگیر بودن بلای به تنگ آمده بودند، او و 18 خدمه‌ای که هنوز به کاپیتان وفادار بودند را از کشتی اخراج کرده و آنها را با برخی لوازم اولیه و بدون نقشه به داخل قایق و دریا انداختند. کاپتان بلای با حداقل امکانات و تنها یک قایق کوچک، بیش از 3500 مایل به مدت چهل و هفت روز دریانوردی می‌کند تا اینکه بالاخره طبق محاسباتش به بندر شهر کوپانگ (Kupang) در جزیره تیمور(Timor) می‌رسد. یک رکورد تاریخی بزرگ در حالیکه طی آن تنها یکی از هجده ملوان وفادار خود را از دست می‌دهد. کاپیتان بلای سرانجام در سال 1790 دوباره به تاهیتی رفته و با موفقیت گیاه نان را به هند غربی وارد می‌کند.

بلای بین سال‌های 1795 و 1802 در كمپرداون (Camperdown) و كپنهاگن (Copenhagen) علیه فرانسوی‌ها حضور داشت، جایی كه توسط دریادار لرد هوراسیو نلسون (Admiral Lord Horatio Nelson) مورد تمجید قرار گرفت. حضور درخشان او در نیروی دریایی و ماموریت‌های اکتشافی و تحقیقاتی، منجر به انتخاب وی به عنوان عضوی از انجمن سلطنتی در سال 1801 شد. بلای در سال 1806 با دستورالعمل‌هایی، مامور پایان دادن به انحصار تجارت توسط افسران سپاه نیو ساوت ولز (New South Wales) شد. در سال 1811 ویلیام بلای به انگلستان بازگشت. جایی که چند سال بعد، همسرش الیزابت (Elizabeth) پس از 31 سال ازدواج درگذشت. او قبل از بازنشستگی، در سال 1814 به جانشینی سردار کل و معاون دریادار ارتقا درجه یافت. اما پس از بازنشستگی، زندگی خود را فرزندانش در کنت (Kent) گذراند. دختر کوچک وی، آن (Anne)، متولد 1791، از نظر ذهنی معلول بود. او هرگز حرف زدن را یاد نگرفت و از بیماری صرع رنج می‌برد. برخلاف فرهنگ آن زمان و بخصوص طبقه اجتماعی که او داشت، بلای رابطه بسیار عاطفی با دختر معلول خود داشت و او را همواره با ویلچر به پیاده روی می‌برد. کاپیتان ویلیام بلای سرانجام در سال 1817 در حین مراجعه به پزشک درگذشت.

نسخه دست خط دفتر روزانه کاپیتان ویلیام بلای هنوز در کتابخانه ملی استرالیا (National Library of Australia) موجود است. کتاب‌ها، فیلم‌های مستند و سینمایی بسیاری به تعبیر و تفسیر واقعیت ماجرای کشتی Bounty پرداخته‌اند. ”Mutiny on the Bounty” یک فیلم درام و حماسی آمریکایی است که در سال 1962 توسط کمپانی Metro-Goldwyn-Mayer به کارگردانی لوئیس مایلستون (Lewis Milestone) و بازیگران مارلون براندو (Marlon Brando)، ترور هوارد (Trevor Howard) و ریچارد هریس (Richard Harris) به نمایش درآمد.