تعرض، جنگ، سنت های بومی، مهاجرت، آتشفان… تنریف (Tenerife) با تایخچه ای پر از حوادث و رویدادهای جالب توجه و مهم. دو شاعر و داستانسرای معروف و باستانی یونانی، هومر (Homer) و هسیود (Hesiod)، بارها در نوشته های خود خبر از مجموعه ای جزایر را در آنسوی تنگه جبل الطارق دادند که از آن بعنوان هسپریدها (Hesperides) یاد کرده اند. در احد باستان، این ابتدای اشاره به مجمع الجزایری بود که آنها را بهشت بروی زمین می دانستند. اولین بار فردی بنام پلینیوس (Plinius) در قرن اول میلادی صحبت از جزایر قناری (Canary) را به میان آورد، در جایی که به یک سفر اکتشافی از طرف پادشاهان موریتانی جوبا (Mauritanian King Juba) مامور شده بود. در هنگام بازگشت، آنها سگ های عجیب و بزرگی را برای پادشاه به سوغات آورده بودند که احتمالا به همین دلیل نام این جزایر برگرفته شده از این رو می باشد: Canary برگرفته شده از کلمه Canine به مفهوم سگ.

در سال 1494 برای اولین بار یک نظامی اسپانیایی، اهل کشورگشایی و شهرنشینی، بنام آدلانتادو آلونزو فرناندز د لوگو (Adelantado Alonso Fernández de Lugo) اقدام به فتح و تسخیر جزیره تنریف کرد – بزرگترین جزیره ی مجمع الجزایر قناری. تنریف تنها جزیره ای بود که تا کنون مورد توجه قرار نگرفته بود. در سال 1496، رسما این جزیره تحت کنترل و فرمان تاج و تخت کاستلیان (Castilian Crown) اسپانیا در آمد و بسیاری از اهالی بومی به بردگی گرفته شدند.

در فوریه 1797 باوجودیکه بریتانیا یک ناوگان اسپانیایی را در نزدیکی کیپ سنت وینسنت (Cape St. Vincent) توسط دریاسالار جان جرویس (John Jervis) شکست داد، اما ضربه شدید علیه نیروی دریایی اسپانیا بحساب نمی آمد. به این ترتیب از مرکز فرماندهی نیروی دریایی انگلیس، ماموریت جدیدی به جرویس داده شد تا بندر کدیز (Cádiz) که محل استقرار کشتی های اسپانیایی است را محاصره کند. جرویس به بندر کدیز رفت اما با مقاومت شدید نیروی های اسپانیایی مواجع شد. رفته رفته همهمه ای از نارضایتی ملوانان بریتانیایی بخاطر درگیریهای بی نتیجه و اقامت بیش از حد روی آب در فضا پیچید. به این ترتیب جرویس با صرفه نظر از این محاصره، توجه خود را به جزیره تنریف (Tenerife) در جزایر قناری موطوف کرد از آنجا که شنیده بود بار کشتی های حامل محموله های باارزش از آمریکا مرتبا به این نقطه سرازیر می شود. او جهت شناسایی، دو کشتی را به منطقه فرستاد که در آنجا در یک درگیری با دو کشتی اسپانیایی و فرانسوی، موفق به شکست دادن آنها می شوند. به این ترتیب و با توجه به این موفقیت، او اسکادرانی را به فرماندهی دریاسالار لرد نلسون (Admiral Horatio Nelson) راهی شهر سانتا کروز (Santa Cruz) میکند تا با یک عملیات ضربتی، جزیره تنریف را تسخیر کند.

در 14 ژولای، نلسون، فرماندهی کشتی پرچمدار HMS Theseus (با 74 توپ) را بعهده گرفت و راهی جزایر قناری شد. با اسکادرانی شامل HMS Culloden (با 74 توپ)،HMS Zealous (با 74 توپ)،HMS Seahorse (با 38 توپ)،HMS Emerald (با 36 توپ)،HMS Terpsichore (با 32 توپ) وHMS Leander (با 50 توپ). جمعا حدود 400 توپ به همراه 4000 رزمنده. آنها در 17 ژولای به نزدیکی مکان مورد نظر رسیدند. در سانتا کروز، جهت مقابله با حمله قریب الوقوع، همه چیز از قبل به سرعت آماده شده بود. آنها قلعه ها بازسازی شده بودند، همه جا سنگرکاری شده بود و دو برابر قبل توپ های ضد نیروی دریایی نصب شد.

22 ژولای (1797) درگیری شروع شد. اولین حمله نلسون با شکست مواجع شد. او شخصا سوار قایق می شود تا به جنگ ساحلی برود، اما نیروی های جزیره به شدت آنها را در تیررس قرار می دهند. پس گذشت چند روز، در 25 ژولای، با وجودیکه تعداد از سربازان انگلیسی موفق شدند از خط ساحلی عبور کنند اما به محض رسیدن به خیابان های شهر تیرباران شدند و همزمان با آن، توپهای ضد دریایی، کشتی های انگلیسی را بمباران میکرد. نهایتا ناوگان انگلیسی شکست خورد در حالیکه نلسون به شدت از ناحیه دست راست زخمی شده بود که بعدا منجر به قطع دست شد. نبرد با به امضا رساندن یک قرارداد که نلسون و سربازانش اجازه برگشت به کشتی ها و مراجعت به کشورشان را دارند به شرط اینکه هرگز دیگر به این مجمع الجزایر حمله نکنند به پایان رسید.

نلسون بعدها عنوان کرد که نبرد در تنریف یکی از جهنمی ترین جنگهایی بود که تجربه کرده است. اسپانیایی ها تنها 30 کشته و 40 زخمی دادند درحالیکه انگلیسی ها 250 نفر را از دست دادند و غریب به 130 نفر زخمی شدند. بازگشت با توجه به این همه خسارت مالی و جانی کار مشکلی بود، به این ترتیب ژنرال گوتیرز (Gutiérrez) دو کشتی برای کمک تقدیم نلسون کرد. او حتی سلاح و تجهیزات غنیمت گرفته شده را به سربازان انگلیسی باز گرداند. چنین سخاوتمندی باعث گردید تا نلسون و گوتیرز در ارتباط دوستانه، نامه های زیادی را بین هم رد و بدل کنند. امروزه هر ساله در شهر سنت کروز، در ماه ژولای، جشنی تحت عنوان “پایگوبی بزرگداشت روز 25 ژولای” برگزار می شود که در آن، سربازان یونیفرم های سنتی بر تن می کنند و با سلاح و تجهیزات قدیمی، پیروزی سنت کروز بر بریتانیا را بیاد می آورند.