کشتی های تاریخی

در 26 مارس 1921 یکی از معروف ترین کشتی های تاریخ کانادا به آب انداخته شد؛ کشتی “بلونوز” (Bluenose). این کشتی برای ماهیگیری و مسابقه در طی دهه‌های 1920 و 1930 در نظر گرفته شده بود. استان “نوا اسکوشیا” (Nova Scotia) با ضرب تصویر این کشتی بروی سکه، آن را جاودانه کرد. در 15 آوریل 1921 بلونوز برای اولین بار برای ماهیگیری راهی دریا شد. او پس از گذراز فصل صیادی در سواحل “نیوفاندلند” (Newfoundland)، در اولین دوره مسابقات بین‌المللی ماهیگیران (International Fisherman’s Cup) شرکت کرد. کشتی بلونوز در دو دوره اول از مسابقات به راحتی مقام نخست را کسب کرد. پس از کسب پیروزی‌های پیاپی، در سال 1923، بلونوز با کشتی “کلمبیا” (Columbia) روبرو بود، یک کشتی آمریکایی که برای شکست دادن کشتی‌های کانادایی طراحی و ساخته شده بود. بلونوز در اولین “مسابقات بین‌المللی ماهیگیران تروپی” (International Fishermen’s Trophy race)، همه کشتی‌ها را شکست داد و مقام اول را به خود اختصاص داد. اما در دوره دوم مسابقه، بلونوز به دلیل نقض قوانین جدید حاکم بر مسابقات، با وجود رتبه نخست اما از دور مسابقات حذف شد. فرمانده کشتی بلونوز آقای “آنگوس والترز” (Angus Walters) به این تصمیم هیات داوران اعتراض كرد و خواستار آن شد كه هیچ كشتی برنده اعلام نشود. کمیته داوران اعتراض وی را رد کردند و همین امر باعث شد بلونوز بطور کلی از مسابقات کنارگیری کند. آقای والترز به حدی عصبانی و نارحت بود که پس از این واقعه، کشتی بلونوز به مدت هشت سال در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکرد. طی گذر از دهه 1930 میلادی، عملا کشتی‌های پرسرعت ماهیگیری بادبانی منسوخ شدند و جای خود را به شناورهای موتوری دادند. با ترویج فرآورده‌هایی مانند “ماهی دودی” اینکه می‌بایست کمیت ماهیگیری در اقیانوس اطلس شمالی افزایش یابد. به این ترتیب در سال 1936، یک موتورهای دیزلی در بلونوز نصب گردید و دکل‌های اصلی کشتی برداشته شدند. در طول جنگ جهانی دوم، بلونوز بلااستفاده در اسکله “لوننبورگ” (Lunenburg) باقی ماند. به همین دلیل این کشتی دیگر سودآور نبود و در سال 1942 به شرکت بازرگانی “وست ایندیان” (West Indies Trading Company) فروخته شد. بار دیگر کشتی بلونوز دچار تغییرات شد و با شکل و شمایلی کاملا جدید برای باربری در دریای “کارائیب” (Caribbean Sea) و حمل و نقل محموله‌های مختلفی بین جزایر مورد استفاده قرار گرفت. این کشتی اسطوره‌ای نهایتا در 28 ژانویه 1946، هنگام حمل بار در نزدیکی “هائیتی” (Haiti) به یک صخره برخورد کرد و غرق شد.

کشتی “بلونوز دو” (Bluenose II) نمونه بازسازی شده کشتی بلونوز به سفارش “سیدنی کالورول اولاند” (Sidney Culverwell Oland) در سال 1963 می‌باشد که به عنوان یک قایق تفریحی تبلیغاتی برای کارخانه آبجوسازی “اولاند بروری” (Oland Brewery) ساخته شده است. این کشتی یکی از بزرگترین بادبان‌های اصلی در جهان را با مساحت 386 مترمربع دارا می‌باشد. مساحت کل بادبان‌ها بالغ بر 1036 مترمربع است.

در سال 1971، بلونوز دو به استان “نوا اسکوشیا” (Nova Scotia) واگذار شد و به این ترتیب عملکرد جدیدی را بعنوان سفیر و نمادی از تاریخ قایقرانی این استان را آغاز کرد. باوجودیکه در لوننبرگ مستقر بود، اما به طور منظم با انواعی از سفرها، نمایندگی این استان را تبلیغ می‌کرد و پذیرای گردشگران سفرهای دریایی روزانه بود. بلونوز دو حتی بعنوان سفیر زادگاه خود به مناطق دور دستی همچون “نمایشگاه جهانی ونکوور” (Vancouver World’s Fair) در سال 1986 سفر و شرکت کرد. پس از چندین سال مدیریت مستقیم، مالکیت کشتی بعهده “کانون اعتماد حفاظت از بلونوز دو” (Bluenose II Preservation Trust) واگذار شد. ماموریت این کانون، بازسازی کامل بلونوز دو به منظور ادامه روند اهداف تبلیغاتی برای مردم استان بود. به این ترتیب این کشتی در زمستان 1994 بازسازی شد و در ماه مه 1995 دوباره به خدمت درآمد.

در ماه مه 2009، دولت‌های استانی و فدرال، حمایت خود را از مرمت مجدد و عمده بلونوز دو به منظور ارتقاع سطح کیفی حمایت از فرهنگ و میراث استان و افزایش کمیت صنعت توریست و گردشگی را اعلام کردند. پیش‌بینی اولیه این سرمایه‌گذاری چیزی حدود ۱۴.۴ میلیون دلار آمریکا برآورد شده بود. در ژوئیه 2010، دولت نوا اسکوشیا قرارداد 12.5 میلیون دلاری برای بازسازی بلونوز دو را با یک قرارداد چند منظوره سه کارخانه کشتی‌سازی نوا اسکوشیا منعقد و اعطا کرد. نلونوز دو پس از طی مراحل پیچیده‌ای از بازسازی و تجدید قراردادها، در 6 سپتامبر 2013 مجددا به آب انداخته شد. هزینه‌های پیش‌بینی نشده بالغ بر 19 میلیون دلار آمریکا افزایش یافته بود و با این وجود کشتی همچنان به تعمیرات و اصلاحات در مکانیزم سکان و ناوبری خود نیاز داشت که عملیاتی بس دشوار را پیش رو می‌گذاشت. نهایتا در تابستان 2016، بازسازی کامل بلونوز دو به پایان رسید و مخارج نهایی آن 24 میلیون دلار آمریکا بود. طی گزارشی که توسط حسابدار کل نوا اسکوشیا به اطلاع عموم رسید، علت این ضرر مالی را سوء مدیریت و کم تجربگی اداره فرهنگ و میراث استان را مقصر دانست.

این روزها کشتی بلونوز دو بیشتر ایام سال را در اسکله لوننبورگ، در بندرگاه قدیمی و جد مادری خود که تحت حمایت “سازمان میراث فرهنگی یونسکو” است (UNESCO World Heritage) سپری می‌کند. ماموریت و هدف اصلی آن، حفظ روایت گذشته کشتی‌های بلونوز و بلونوز دو و همچنین معرفی تاریخ لوننبورگ و منطقه‌ی آتلانتیک کانادا (Atlantic Canada) می‌باشد. بلونوز دو برای این منظور تورهای دریای آتلانتیک و خلیج سنت لارنس (Gulf of St. Lawrence) را برگذار می‌کند، و بعنوان سفیر حسن نیت و ترویج گردشگری از طرف نوا اسکوشیا به بندرهای سراسر نوا اسکوشیا و همچنین شهرهای کبک (Quebec)، مونترال (Montreal)، تورنتو (Toronto) و بسیاری از بنادر ایالات متحده سفر می‌کنه. برخی دیگر از فعالیت‌های تابستانی شامل تورهای روی عرشه بلونوز دو، معرفی بنادر مختلف، آشنایی با اصول تجاری باربری و نظام ملوانی و دریانوردی، و همچنین ارائه خدمات برای مدارس گروه‌های جوانان در نوا اسکوشیا است.